مهاد

پشتوانه نبوت و رسالت، مقام ولایت و کمال و رسیدن به مقام «ولی الله» است که این مقام، به مرد یا زن اختصاص ندارد. زنان بزرگی چون آسیه، حضرت زینب کبرا و حضرت معصومه (سلام الله علیهن) نیز صاحب این مقام بودند. پس کمال معنوی مخصوص مرد نیست، بلکه کمال معنوی به ولایت اختصاص دارد که در مرد و زن تفاوتی نیست. از ویژگی های بارز این بزرگواران این است که در هر عصری که به سر می بردند، بر دین توحیدی همان زمان موحّد بودند و هیچ گاه بر خلاف حجّت، تکلیف و اصل عمل نمی کردند. (نسیم اندیشه، جوادی آملی، ج1، ص85)
با توجه به اینکه ، عصمت امری نسبی است، می توان مرتبه ای از آن را در میان الگوهای دیگر که به هیچ یک از مقامات نبوت، رسالت یا امامت نایل نشده اما در کسوت انسانی با پیروی محض تعالیم انبیاء، پله های تعالی را پیموده اند و در راه ترویج آن کوشیده اند، یافت، از جمله این نمونه ها حضرت معصومه سلام الله علیها بوده اند.
ایشان معصوم به معنایی که در مورد پیامبران و امامان به کار می رود نبودند، اما آنچنان دارای کمالات روحی و معنوی بالایی بودند که به زائرانش وعده بهشت داده شده است.
“سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ زِیَارَةِ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع بِقُمَّ فَقَالَ مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ” (وسائل الشیعه، حر عاملی، ج14، ص577)
امام رضا علیه السلام دو مطلب را در این روایت بیان فرموده اند: اول اینکه آن حضرت را با لقب معصومه نامیدند؛ دوم اینکه پاداش زائرش را بهشت بیان نموده اند و این گویای جایگاه رفیع آن حضرت است.
بنابراین تأسی به الگوهایی چون حضرت معصومه سلام الله علیها می تواند قوه های آرمیده درون انسان را به فعلیت درآورد و استعداد های نهانی او را شکوفا سازد و از خمودگی و خفتگی جلوگیری نماید.

الگوهای دینی چون حضرت معصومه سلام الله علیها به فراخور جاذبه ای که در فرد ایجاد می کنند، نه فقط دستمایه نحوه شکل گیری شخصیت آدمی می شوند، بلکه مایه ای برای تشخص اجتماعی و میزانی برای نمود بیرونی او معرفی می گردند. (امام خمینی و الگوهای دین شناختی در مسایل زنان، ضیاء مرتضوی، ص61)
از جمله کارکردهای الگوهای دینی ارائه شده برای زنان؛ فهم درست، هوشیاری و زیرکی، درک موقعیت ها و انتخاب بهترین ها برای رسیدن به هدفی والا و بزرگ که همانا بندگی خداست می باشد

نتیجه:الگوهای دینی چون حضرت معصومه سلام الله علیها به فراخور جاذبه ای که در فرد ایجاد می کنند، نه فقط دستمایه نحوه شکل گیری شخصیت آدمی می شوند، بلکه مایه ای برای تشخص اجتماعی و میزانی برای نمود بیرونی او معرفی می گردند