مهاد

یوم الحسره

 یکی از یاران امام صادق (ع) از ایشان  پرسیدند یوم الحسره کدام روز است که خدا می فرماید:بترسان ایشان را از روز حسرت 

حضرت پاسخ دادند:آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خورند که چرا بیشتر نیکی نکردند 

پرسیدند آیا کسی هست که در آنروز حسرت نداشته باشد 

حضرت فرمودند :آری کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا(ص) ضلوات فرستاده باشد

منبع:وسائل الشیعه ج7-ص198

یوم الحسره

 یکی از یاران امام صادق (ع) از ایشان  پرسیدند یوم الحسره کدام روز است که خدا می فرماید:بترسان ایشان را از روز حسرت 

حضرت پاسخ دادند:آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خورند که چرا بیشتر نیکی نکردند 

پرسیدند آیا کسی هست که در آنروز حسرت نداشته باشد 

حضرت فرمودند :آری کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا(ص) ضلوات فرستاده باشد

منبع:وسائل الشیعه ج7-ص198

یوم الحسره

 یکی از یاران امام صادق (ع) از ایشان  پرسیدند یوم الحسره کدام روز است که خدا می فرماید:بترسان ایشان را از روز حسرت 

حضرت پاسخ دادند:آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خورند که چرا بیشتر نیکی نکردند 

پرسیدند آیا کسی هست که در آنروز حسرت نداشته باشد 

حضرت فرمودند :آری کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا(ص) صلوات فرستاده باشد

منبع:وسائل الشیعه ج7-ص198

رفیق خوب 

امیر المومنین (علیه السلام) فرمود: بهترین کسی که با او مصاحبت و رفاقت می کنی آن کس که تو را مشتاق آخرت و متنفر از دنیا گرداند 

شرح :

علامه حسن زاده آملی : رفیق حقیقی و هم صحبت گرامی آن است که به روح انسان که از عالم بقاست مساعدت کند و به علم معرفت انسان بیفزاید و گرد و زنگار دنیا را که منشا هر خطا و شقاوت است و با طبع همه مردم عاری مشتاق آنند از دل پاک کند و اشتیاق و عشق عالم آخرت را که اغلب مردم از آن تا دم مرگ غافل اند در آینه دل منعکس گرداند چنان کس به حقیقت رفبق انسان است این گونه رفیق است که فرمود :الرفیق ثم الطریق 

منبع:سیره چهارده معصوم 

گرچه خاکی است ولی مرقد او کعبه ماست                نام آن گرچه بقیع است ولی عرشخدا

حسنی هستم و از حشر چه باکی دارم                      که سر و کار غلامان حسن(علیه السلام) با زهرا(سلام الله علیها )است

ای مولود خجسته رمضان! ای بدر تمام ماه خدا! تو تنهاترین فرزند رمضانی و آسمان، در پیشگاه كرم و بخشش تو، با این همه ابرهای باران زایش، گمشده ای غریب بیش نیست. رسول رحمت، تو را بر شانه های خویش سوار می كرد و بر تو مباهات می نمود. تو ادامه محمد (ص) و كرانه علی (ع) هستی. تو امام مایی و ما مُرید و دلداده تو. و اینك در بهار شكفتن تو، در فصل خدا، بر خود از رهبری تو می بالیم و بر نامت كه زینت همه خوبی ها و نیكی هاست، افتخار می كنیم.

پیشواى دوم جهان تشیع كه نخستین میوه پیوند فرخنده على (ع) با دختر گرامى پیامبر اسلام (ص) بود، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود

حسن بن على (ع) از دوران جد بزرگوارش چند سال بیشتر درك نكرد زیرا او تقریباً هفت سال بیش نداشت كه پیامبر اسلام بدرود زندگى گفت. پس از درگذشت پیامبر (ص) تقریبا سى سال در كنار پدرش امیر مومنان (ع) قرار داشتو پس از شهادت على (ع) (در سال 40 هجرى) به مدت 10 سال امامت امت را به عهده داشت